سنجش پایداری محلات شهری با تاکید بر رویکرد محلات پایدار شهری (SUN) (مورد مطالعه: شهر میاندوآب)

با مطرح شدن محله به عنوان سلول زندگی شهری تحقق توسعه پایدار نیز تنها در قالب توسعه محله­ای و در مقیاس محلی و در ادامه تفکر جهانی بیاندیش و محلی عمل کن دنبال شد. با توجه به اینکه در حال حاضر بیش از 60 درصد مردم جهان در شهرها زندگی می­کنند. نحوه­ی توسعه محلات و در مقیاس کلان پیشرفت و پایداری توسعه در شهرها می­تواند موفقیت یا شکست جامعه را در برابر حل مشکلات اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و کالبدی و غیره تعیین نماید. این پژوهش با هدف بررسی توسعه پایدار شهری در محلات سی­یک گانه شهر میاندوآب که یکی از شهرهای میانه­اندام کشور می­باشد با استفاده از 70 شاخص­ توسعه پایدار می­پردازد. نوع تحقیق کاربردی و روش آن نیز تحلیلی- مقایسه­ای می­باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از مجموعه روش‌های تصمیم­گیری چند معیاره (MADM) استفاده شده است. طبق نتایج بدست آمده از روش‌های تجزیه و تحلیل در رتبه­بندی نهایی محلات ساحلی، زرندی و امامزاده عباس به ترتیب در جایگاه اول تا سوم قرار گرفته­اند. برای روشن­تر شدن وضعیت محلات شهری در سه طیف با وضعیت مطلوب، نیمه مطلوب و نامطلوب رتبه­بندی شدند که در این طیف­­بندی مجموعاً هشت محله در جایگاه مطلوب از لحاظ برخورداری از شاخص‌های توسعه قرار گرفته­­اند که بیشتر متأثر از موقعیت ممتاز آن­ها در سطح شهر می­­باشد. در مقابل ده محله در طیف سوم با وضعیت نامطلوب قرار دارند. که بیشتر متأثر از ریشه روستایی بودن آنها که به مرور زمان به محدوده شهر ملحق شده­اند در نهایت پیشنهاداتی جهت بهبود توسعه پایدار محله­ای ارائه شده است.